هیچ چیز رخ نمی دهد مگر اینکه مردم پرداختن به فساد در ایران را به یک اولویت ملی تبدیل کنند. این بدان معناست که معلمان و کارمندان دولت که قدرت خرید آنها سال به سال کاهش می یابد، کارگرانی که دستمزدشان پرداخت نمی شود، دانشجویانی که کار پیدا نمی کنند، خانواده هایی که قادر به پرداخت اجاره خود نیستند‌ و معتادانی که کلیه های خود را بفروش می رسانند، همگی با مشکلی مشابه- هر چند در بخش های متفاوت- مواجه هستند. آنها به منظور بازپس گیری جایگاه و موقعیت خود، باید به صورت هماهنگ صحبت، عمل، سازماندهی و حرکت کنند.